Kitabın hüzün verdiği , hayatın tükenmişliğini hissettirdiği tamamen doğru. Ama kitap şunu o kadar net gösteriyor ki bize , bağımlısı olduğumuz her şey Ya da bizi derinden etkileyen her olay ( üstünü toprakla kapattığımız ve kalbin derinliklerinde anılaşan) düşünce dünyamızda kaybolmuyor ,büyüyor. Acının başladığı o noktadan sonra her an sanki o acı başka başka olayların içinde büyüyüp güçleniyor ve insanın sonunu getiriyor . Kör baykuş ismi için karanlık düşüncelerle - yalın bir benlik arasında perdenin kalkması ve gece karanlığında bu görüşün netleşmesi olarak belki de baykuşun gece görüşünün iyi olması pekiştirilmiş olabilir . Çözümsüz olan ve çözemediğimiz her acı bizi bu hale getirir mi diye korkmadım değil, sonuçta sağlıksız düşünen ve kendi sonunu getiren her insanın mutlu olduğu ve sağlıklı olduğu zamanlar olmuştur. Bu kitap çözülmeyenin ve acının sizi nasıl bir hale getireceğinin yansıması olabilir .
