“Çünkü başkalarının inanıp inanmamış olmasının benim için önemi yok. Yalnızca tek korkum, yarın kendimi tanıyamadan ölmek… çünkü hayat tecrübelerim, benimle diğerleri arasında korkunç bir uçurum olduğunu gösterdi.”
Keşke bütün varlığım bir mürekkep lekesine, bir müziğin ahengine ya da renkli ışıklara karışsaydı. Sonra bu dalgalar ve şekiller o kadar büyüseydi ki tamamen yok olsaydı. O zaman arzuma ulaşırdım.