'Bilir misin senin bir gözün neden kör?' Bilmem ana, dedim. 'Benim de bir gözüm kördür yavru' dedi. 'Cıncık gibi görürdü' dedi. 'İnsanın insana ettiklerini gördüm de, görüp ağlamaktan kör oldu.'
Bu kez, acı ulumasını, çılgın havlamalarını, insanların olmadığı bu yerde rahatça yükselterek, hiç olmazsa doğanın, yasını anlayabileceğini umarak, saatlerce ağladı.