Oyunun ciddiyeti...Sayfaları çevirdikçe zihnin ve anıların kaldırım taşlarında adımlarken buluverdim kendimi; türlü oyunlar arasında, halet-i ruhiye denen oyun parkında...
Ebe bazen zaman, bazen hayat, bazen de insanın ta kendisi oluverdi bu yolculukta. Ciddileştikçe oyundan çıksam da oyunlara daldıkça ciddiyetini fark edebildim ve buruk ve tatlı sızısını sobelenmenin.
Hayatın ta kendisi bir oyun parkından ibaret değil miymiş ki zaten; anda, anıda ve de yarında?..
