Kitaba başladığımda nasıl yahu adı korku derken bu korkudan mı bahsedecek diyerek başladım. Yazar kullandığı kelimelerle öyle bir içine çekiyor ki sizi su gibi akıp gidiyor. Sonuna dek tüm gerginliği yaşayarak, hissederek okudum. Sanki karakter değil de ben hatalıydım ben suçluluk duygusuyla yanıp bittim. Sonuna geldiğimde şarıl şarıl ağlıyordum, gerçekten. Okurken çokça bağlılık yaşayan birisiyim zaten ve yazar öyle bir hissettirmiş ki size bu kitabı sonuna geldiğinizde ağlamamak elde değil. Kesinlikle okunması gereken bir kitap ama savunduğum bir kitap değil maalesef. Gerçek hayatta böylesine naif olunabileceğini sanmıyorum, şahsen ben olmazdım.
