Korku
Stefan ZweigMost Liked Korku Reviews
You can find Most Liked Korku quotes, most liked Korku book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
8.2Out of 10
Kitabın son sayfasına kadar merakım giderek artmaya başlarken kendi kendime de İrene ne zamana kadar bu korkularla baş başa kalıcak ve her şeyi kocasına itiraf edecek diye sabırsızlanıyorken işte kitabın son sayfasında Kocası, İrene'nin tüm sırlarından haberdar olmasını hatta sırf hatalarını anlasın, evine dönüp eşi ve çocuklarıyla tekrardan ilgilensin diye onu bu denli istemeden de olsa korkulara sebep olmasına neden olmuştur.
Kitabı bitirdikten sonra kendime gelemedim doğrusunu söylemek gerekirse. Çünkü bir evlilikte eşlerden biri ne kadar büyük ya da küçük hatalar yapmış olsalarda hep yüce gönüllülük ile birbirlerini affetmeleri oldukça güzel bir şey. Bu olgunluğa erişmek ve gerçekten eşini, evini, çocuklarını seven böyle olgun, anlayışlı merhametli kocaların olması hala ümit verici bir şey.
Kitabın dili olsun konusu olsun hepsi harikaydı.
Stefan Zweig'in tüm eserleri gibi bu kitabı da gerçekten de gayet başarılı...
Korku cezadan daha ağırdır
Bu kitapta her yönüyle bağımlı bir kadın görüyoruz. Öncelikle eşini aldatmasındaki nedeni şöyle açıklayabiliriz kadın kendini geliştirmemiş farklı heyecanlar arayan Wolf'un da dediği gibi kendine ait bir odası olmayan bir kadın. Bunu şuradan anlayabiliriz eşini aldattığında bir iç muhakeme de bulunuyor ben neden aldattım bu adamı seviyorum muyum vb. kadın bu soruları kendine sorduğu zaman aslında bu adamı sevmediğini sadece müzikle ugrasmasinin ona sempatik geldiğini anlıyoruz. Kadının bağımli bir insan olduğunu sevgilisi hakkındaki bu düşüncelerinden de anlayabiliriz. Ciddi anlamda sevmemesine rağmen o adamı da bırakamıyor. Daha sonra bir kadın tarafından tehdit edildiğinde sergilediği hareketler de bu kadının öz yeterliliginin olmadığını gösterir. Kadında meydana gelen bulantılar ve yeme bozukluğu gibi hastalıklarda içinde bir şeyleri sindiremedigini ve onları fiziksel olarak kusma ihtiyacı olduğunu gösterir. Kadın yakalandığı Zaman ilk korkusu konfor alanından çıkmak oluyor kocasının parasıyla ve çevresiyle kendine bir dünya kurmuştu bunun aksi onu ölüme bile götürebilirdi. Kocasına gelince tam bir diktatörü temsil ediyor. Karısıni affetmesi bile karısına onsuz bir hayat fırsatı vermemesinden kaynaklanıyor. Kocasının ondan şüphelenip şüphelenmedigini bile anlayamıyor kadın hiçbir şekilde kocasının ne yapacağını kestiremiyor onu keşfetme ihtiyacı bile duymamış aslında aynı evde iki yabancı diyebiliriz bu durum eşi için tam tersi kadının her hareketinin altında neler yattığını anlayabiliyor adam kurbanını çok iyi tanıyor. Bunu da sevgi maskesi altında yapıyor.
Stefan Zweig bir gereklilik değil zorunluluk
Tamamen ters köşe bir kitap. İnsanı içine alan ve Kitabın son sayfasına kadar içinde tutan, ana karakterin çektiği vicdan azabı ve yaşadığı büyük korkuyu tamamen gerçek bir hayatta yaşanmış gibi hissettiren bir kitap. okunması ve okutulması gereken zorunlu kitaplardan sadece biri.
Bir psikopat, bir ruh hastası yetiştirmek için de tavsiye(!) edilebilecek kitaplardan... Hani karpuz kabuğu sokmak diye bir deyim vardır ya, tam da o cinsten bir kitap!
Kişiye verilecek en büyük ceza, aslında bedenine yapılan değil, tamamı ile ruhuna karşı yapılandır. Hatta öyle ki, ruha karşı yapılan cezalandırmalar, bir reklam arası dahi olmayan işkencelere dönüşebilmektedir. Kısacası "korku" altında bırakmak, kişiye neyle cezalandırılacağını söylemekten daha uzun soluklu, daha fazla işkence eder (acı verir).
Hani derler ya ümit işkenceyi uzatır diye... bizimkisi de onun farklı bir versiyonu işte.
Konuyu biraz dağıtacağım belki de ama...
Hapise düşmüş bir kişi, 6 ay sonra çıkacağını bilmesi ruhen onu rahatlatır. Çünkü bitiş noktasını görebilmektedir, ceza somutlaşmıştır. Ama normalde 3 ay (yani daha az) ceza yatacak bir kişiye bunu söylemezseniz ve ne zaman çıkarsın bilinmez, ha yarın ha bugün derseniz, ona ruhen işkence ederek yaşantısını mahvedebilirsiniz. Çünkü cezanın somuttan ziyade soyut yönü baskın bir haldedir.
Ayrıca şunu da düşündürmektedir: Suç işlemiş (hapise giren birisine) hangi ceza daha çok yakışır? Bedenine yapılan "hapis" cezası mı? Yoksa ruhuna yapılan "işkence(!)" mi?
Mesela, ruhen kendisini özgür hisseden bir birey, gerçekten hapis mi yatmaktadır?
Ya benim şu an karşı apartmanlara baktığımda sükunet ehli bir göl gördüğüm gibi, onlar da o hapishanelerde(!) bir tatilde iseler?!
Bu bir ödül(!) müdür, yoksa bir ceza(!) mı?
Özet: Her şey zihinde arkadaşlar... Her şey içimizde...
Dinmiş fırtınalar da... Kopan kıyamet de...
Her şey ama her şey, birkaç santim içeride...
Ana karakterin yaşadığı "korku" hissini okurken iliklerime kadar hissettim diyebilirim. Yazar bu konuda zaten çok başarılı.
Ancak yapılan tercümenin çok başarılı olduğunu söyleyemem. Okurken bunun eksikliğini hissedebiliyorsunuz.