Korku Oyunu
Mahir ÖztaşQuotes
Yaşamakta gecikiyordum, pişmanlıklar, yürek burulmaları kalıyordu geriye.
...zamanın bir ırmağı değil bir gölü andırdığı her sessizlik ve dinginlik anımda, çoğu kez yeniden duyduğumu sanırım.
...gerçekte ölümsüzlük dediğimiz şey evrende yol alan bir görüntüden başka bir şey değil.
Ah acımasız ve bunaltıcı ruh, sözleri hiç umursamayan yabanıl beden!
Yine de yolculuk yabancısı olmadığım sarsıntılarla sürüyor diye düşündüm, anımsayış ve düş treni, henüz gidilmemiş bir korku ülkesinde terk edilmiş ve hırslı.