Merhaba arkadaşlar;
Kierkegaard, dindar babasının etkisiyle din eğitimi alarak ve katı bir dini atmosfer içinde yetişti. Tüm yaşamında bu çocukluğun etkisi görülür. Kendisi de dinsel düşünceleri olan birisi olmakla birlikte sürekli din adamlarıyla, kurumlarıyla ve düşünceleriyle çatışma halinde oldu. Mevcut Hristiyanlığın yozlaşmış olduğunu ileri sürdü ve Hristiyan inancının tamamen yenilenmesine yönelik eleştiriler geliştirdi. Kierkegaard, din ve Tanrı'yı tamamen bireysel bir konu olarak değerlendirdi. Bu yönde giderek sistematik felsefenin bireyi göz ardı eden bütüncüllüğünü de reddetti. Felsefesinde bireyi merkeze aldı.
Kierkegaard Korku ve Titreme adlı eserinde ise Hz. İbrahim’in oğlu İshak’ı Tanrı’ya kurban etme meselesini incil üzerinden açıklamaktadır. Kendi felsefesini tayin ederken bu eserde İbrahim’in teslimiyetçi İmanını sorgulamakta. Burada bu sorgulama yaparken Kierkegaard, İbrahim’i anlamak Hegel’i anlamaktan daha zor demektedir. Hatta Hegelin felsefe anlayışını günlerce okur tartarım ancak İbrahim’in Rabine olan teslimiyetçi İmanını anlamakta güçlük çekerim demektedir. Kierkegaard her ne kadar eseri bir iman ve teslimiyetçilikle üzerine kursa da netice vardığı yer imanın varlığı, dinin varlığı olmuştur.
Kierkegaard’ın teslimiyetçi iman anlayışı eleştirisinin sonucunda vardığı nokta şudur: “...imanın zorlu yolculuğuna baş koyana kimse öğüt veremez, kimse onu anlamaz. İman bir mucizedir, ve yine de kimse ondan dışlanmaz; çünkü insan yaşamı tümüyle tutkuda birleşir, ve iman bir tutkudur.”
Keyifli okumalar...
