Param vardı, yiyeceğim vardı, kitabım, evim her şeyim vardı; fakat isteğim yoktu..
''...Beni anlamıyorlardı zararı yok.
Zaten beni daha kimler anlamadı...''
Sayfa 73 - İletişim Yayınları
Sonra durgunlaştım. Neden? Unuttum. Dur, hayır; unutmadım. Yalnız kaldıkça, yalnız kalmaktan korktukça...
Beni anlamıyorlardı.
Zararı yok.
Zaten beni,daha kimler anlamadı.