Korsanın Seyir Defteri
Ahmet YurdakulSözler ve Alıntılar
Her şey gibi sevmek de eğer zamanla unutulabiliyorsa , galiba ben onu da becerdim!
Bazılarınız doğal olarak benim hangi sınıfta yer aldığını sorabilir. Onlara kısaca şöyle diyebilirim: “Ben , bedelini ödeyenlerin arkasındayım.”
Anlamıyor. Dünyanın herhangi bir yerinde , kirlenmemiş bir insan görmenin, benim için ne denli önemli olduğunu… Öyle birisinin varlığına kendimi inandırmak zorundayım .
Kendi hayatıma baktıkça, başka insanın hayatıyla karşılaşmaktan korkuyorum.
Geçen yıllar acaba insanların rengini de mi değiştiriyor?
Yalnızlığın saati , birdenbire geceyi mi vurdu? Oysa yalnızlık, dalgaların kıyıya vurduğu bir ceset şimdi; az ötemizde, kumsala çırılçıplak uzanmış yatıyor. Zaman, suskunluğun direnciyle kırılıyor. Saatler durmuş. Akreple yelkovan söz dinlemiyorlar.
Gözlerimi kapadığım anda yelkovan kuşları gibi her yanımı sarıyorlar; küçücük bir devinim onları ürkütmeye yetiyor. Geldikleri gibi, kanatlarındakı rüzgârın uğultusuyla uzaklaşıyorlar. Havada birkaç tüy uçuşuyor. Geride bıraktıkları sessizliğin içinde, siyah, dağınık sakallı, kocaman bir gölge... Yine o irkiltici çıtırtılar ve ayak sesleri, bütün kapılar ve pencereler açık.
Sayfa 19Kitabı okudu