Evet yorumlarda da sık sık değinildiği gibi Judith McNaught kendi tarzının dışına çıkmış bu romanıyla. Aşk romanı denildiğinde ilk akla gelen yazarlardan birisi olma özelliğini polisiyeye taşımak istemiş veee bence çok iyi de başarmış (yorumların aksine).Her zamanki gibi konuya değinmeyeceğim çünkü 1000kitap'ta da verilen özet bence okumak
70 yaşından sonra tarz değiştirmiş, aşklı polisiye yapmış "Kraliçe". Tarzı dışına çıkmış olsa da her zaman oluğu gibi akıcı, sürükleyici, etkileyici idi kitap. Ama benim için J. Mcnaught her zaman "Aşk Romanlarının Kraliçesi" olarak kalacak. Bence bu romanı aşk romanı değil de macera olarak okuyun, fakat tereddüt etmeyin okuyun :)
Kitabı genel olarak beğendim. Aşk kitaplarının kraliçesi bu defa polisiye bir roman da denemek istemiş kendini sanırım. Bazı kısımlar da başarılı da olmuştu. Ama polisiye yazayım derken kimi yerde aşkı hissettiremedi. Replik kraliçesi olmasına rağmen kitapta olağanüstü replikler yoktu. Kitap iddialı bir şekilde başladı ama aynı iddia kitap boyu devam etmedi. Kaybolan/ölen eş vakası hakimdi ama ben kitabı okurken katılın kim olduğunu hemen düşündüm ve haklı da çıktım. Çok fazla kolay biriydi. Yeni erkek karakterimizi övmek için diğeri fazlaca aşağılanmıştı. Bu da bir kaç sahnede gereksizdi. Çok aşırı bir macera veya aşk yoktu. Sıradan bir yazara göre iyi kraliçemize göre kötü bir kitaptı. Puanın birini de ölümsüz tasvir ve repliklerini okuyamadığımız için kırıyorum.
