Bu eseri sonlandırırken keşke diyorum, Baudrillard biraz daha yaşasaydı da sosyal medya denilen fenomeni de yerle bir etseydi.
Batı medeniyetini kendi özgünlüğüne kavuşturan kavramlar üzerinden öyle bir saldırıyor ki batıya, onu yerle bir etmekte Nietzsche ile yarışıyor diyebilirim. Bu eserinde batının (liberalizmin), trans-politik, trans-estetik, trans-seksüalizm, trans-ekonomik gibi kavramları üzerinden ciddi bir eleştiriye tutuyor hem insanlığı hem de batıyı. Geçerliliğini sorguladığı bu kavramların birer yanılsama olduğunu ve atılım gerçekleştirmek yerine bir döngü içerisinde çoğalarak yok olduklarını, sürekli kendilerini tekrar ettiklerini anlatıyor bizlere yazarımız.
Anlatımı oldukça yoğun bir kitap. Dili akıcı olsa da ciddi bir konsantrasyon gerektiriyor.
Batının çöküşünün manifestosu niteliğindeki bu eserde hastalıklardan, terörizmin niteliğine, holganizmden yapay zekaya, bilimsel bazı buluşlardan fotoğrafçılığa kadar daha bir çok konuda yoğun bir eleştiri getiriyor Baudrillard.
Evet bir devrim yaşadık ve bu sessiz sedasız gerçekleşti. Peki ya sonucu?
Sonucu olmayan her şey döngüseldir. Sürekli kendini tekrarlar. ve bu bir birikmedir. Çünkü çoğalmakta olan haliyle tıkanmayı doğurmaktadır ve insan bu şekilde kendi cehennemine hapsedildi. Baudrillard da bu insanların diğerinde keşfedebileceği hiçbir şey kalmamıştır der.
Orji bitti anlayacağınız.
Peki şimdi ne yapacağız?
