Kovulmuşların Evi
Ali AyçilEn Eski Kovulmuşların Evi Sözleri ve Alıntıları
En Eski Kovulmuşların Evi sözleri ve alıntılarını, en eski Kovulmuşların Evi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Her şey bu kadar basit aslında" dedim kendi kendime... "Dünya tozlanan bir yerdir." Bütün insanlar toz almak için gelirler dünyaya. Kimisi bir ülkenin tozunu alır, kimisi bir sehpanın, kimisi bir ceketin. Ama bazen bir gözün tozunu almak gerekir dünyada, kabul etmek lazım en zoru budur...
Gidip, küçük bir caminin iki vakit arasındaki tenhalığına bağdaş kurduğumuzda, bizden başka kıskanılacak kimse yoktu...
Ben aslında, bir zamandır, insanlıkla birlikte kendimi istila etmekle meşgulüm!
"Elimize tutuşturduğumuz onca kullanma kılavuzu, onca yol haritası, onca şema ve onca grafiğe rağmen, kuşluk vaktinin içimizde yeşerttiği tabiatın sırrını çözemiyoruz hâlâ. Hâlâ kederli ve şaşkınız bir yaprağa dokunurken."
"Şu kocaman dünyanın, aslında insanın kendi küçük çevresinden çok daha fazlasını barındırmadığına, barındırmayacağına inanıp, hayatı hep uzak bir yerde arama gafletinden kurtulabilirdim."
“İnsan daha başlangıçtan itibaren, kendinden durmayı bilmeli...”
Hangi mimar, son taşını tutkuyla yerleştirdiği köprüden, bir zalimin geçmesini engelleyebildi.
Tabiatımda açılan yara, yaralayıp durmaktadır çevremdeki tabiatı!
Herkesin ölümle ilişkisi başka başkaydı; insanların ölümle aralarındaki mesafeyi, dünyayla ve birbirleriyle olan mesafeleri belirliyordu.
Kimi vakitler, ruhumda hissettiklerim dünyaya çıkacak bir kelime bulamaz. Böyle zamanlarda hayat, dört bir tarafıma asılmış donuk bir resim gibi durur. Kalkıp insanların içine karışmak istemem, elimi raftaki bir kitaba atmak istemem, sevdiğim insanları aramak istemem; bitkinlikle, kendimi kendi içime uzatırım.
Oysa bilirim ki o ağır ve gamlı yurtta, anılarımın çölünden başka bir bekleyen yoktur beni..
Orada söylenip bitmiş şarkıların nakaratları, geri çevrilmiş çiçekler, karşılıksız kalmış cümleler ve aradığını bilmeyen bir göçmenin izleri birbirine karışmıştır artık..
Sayfa 33Kitabı okudu
İnsanın en dürüst anları, kendisine kendisinden başka kimsenin kalmadığı anlardır. Böyle anlarda vicdanın azabıyla da konuşabilir insan, azap çeken vicdanıyla da..
Sayfa 8Kitabı okudu
hayatın bende dolduracağı yapraklar gittikçe azalıyor.
Bundan sonrası, bundan öncekinden başka türlü olmayacak, biliyorum..
Sayfa 11Kitabı okudu