Köylüler
Talip ApaydınKöylüler Gönderileri
Köylüler kitaplarını, Köylüler sözleri ve alıntılarını, Köylüler yazarlarını, Köylüler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir daha dünyaya gelirsem...!
Haceli kımıldamıyordu. Kasaba yolundaki toprak yarıntısına bakıyor bir zaman konuştukları, umutla bekledikleri şeyi düşünüyordu. Gülümsedi kendikendine.
- Niye güldün? Sordu Mahmut.
- Kasaba yoluna bakıyorum da... Hani bir zamanlar beklerdik, o yoldan birşeyler gelecekti. Gelemedi gitti.
Mahmut başını eğdi. Yüzü karardı. Bakmıyordu artık oraya. Konular değişmişti. Yıllar geçtikçe unutuluyordu. Şimdi bambaşka sorunların içindeydiler. Değişmeyen tek şey yoksulluktu. bitmeyen iş güç, sonu gelmez didinme, ama hep aynı kalan köylüce yaşamdı.
Birbirlerine bakıp kafaları salladılar. Neden sonra Haceli doğruldu.
- Bir daha dünyaya gelirsem... sonunu getiremedi.
Sayfa 299 - Cem YayıneviKitabı okudu
Kabahat samur kürk olmuş da kimse giymemiş..
Sayfa 297 - Cem YayıneviKitabı okudu
- Bilemiyorum. Benim kafamı kurcalayan da hep bu. Bakıyorum, zengin takıma gittikçe büyütüyor işi. Hacı Nuri ağa, bizim Kocakaş İbrahim bey, eskisinden daha çok zengin oldular. Ama bizler çalış çalış, hep aynı. Neden böyle oluyor, anlıyamıyoruz.
- Çünkü olanaklardan hep onlar yararlanıyor. Devlet kapılarına siz değil, onlar yanaşıyor. Hem paraları var, hem de ağızları laf yapıyor. Sizde ise ikisi de yok.
Sayfa 278 - Cem YayıneviKitabı okudu
- Anılarınızı yazmak istiyorum. Siz söyleyeceksiniz, ben yazacağım.
- Aman öğretmen bey, bizim anılarımızın ne değeri var? Unutulduk bile.
- Yok, öyle değil. Birgün çok değerli olacaksınız. Daha çok konuşacağız bu konuları. Siz köksünüz Mahmut ağabi. Kök çok önemlidir. Sizi unutanlar büyük hata işliyorlar. Siz olmadan hiçbir şey olmaz. Gösterişten öteye geçemezler. Bazı çevreler bunu anlamak istemiyor, biliyorum. Çünkü işlerine gelmiyor. Aslında en büyük güç sizsiniz, ama bir kıyıya itiliyorsunuz gittikçe...
Sayfa 272 - Cem YayıneviKitabı okudu
Mahmut uyuyamadığı zaman onları izliyordu. Kulağı gözü ikisinin üstündeydi. Başka kimsesi kalmadığını düşünüyor ve şaşıyordu buna. Ne çabuk, ne kolay oluvermişti? Anasının sesi, o egemen bakışı hep gözünün önündeydi. Bir çocuk gibi öksüzlük duyuyordu. Ağlayası geliyordu bazan burnunun ucu sızlıyordu.
Bir omuzu kımıldanıyordu kendiliğinden. Engel olmak için pencereye eğilip bakıyordu.' Boşlamış gibiydi her yer. Bir anlamsızdı yaşamak.
Sayfa 266 - Cem YayıneviKitabı okudu
Kör olasıca yoksulluk, kimsesizlik!..
Ama Haceli kendi haline kalınca tedirgin oldu. Bu adam zengin, herkesle dost ahbap. Kasabanın memurlarıyla hakimiyle kaymakamıyla senli benli. Nereye gitse ayakta karşılanır, baş köşeye buyur edilir. Yarın bir iş çıkarır da hükümet kapılarına düşersek, okkanın altına gideriz. Onunla başa çıkamayız. Parası var, hatırı var. Her kapıyı açar. Biz ise... kime güvendik de yaptık bu işi tüü...
Gece uyuyamadı. Döndü durdu iki yana. Oturup pencereden dışarı baktı, karanlıkta, karşısında devler, yapayalnız duydu kendini. Çoluk çocuğunu düşündü. Sırtı ürperdi.
Sayfa 263 - Cem YayıneviKitabı okudu