İnsan, neredeyse hiç, bulunduğu yerde değildir ya da tam anlamıyla değildir; bu durum çevredeki şeylerle ilişkimizin parçalı, karışık ve kaygan, güvenilmez ve alçakça oluşundan ileri gelir.
Tek bir nesne üzerine yoğunlaştığında insan dalgınlaşır; bu tek nesne, diğerlerini gölgeler, bir haritada tek bir yere bakınca diğer noktaları kaçırırız.