Felsefi düşünceyi farklı alanlara açarak felsefe disiplinine yeni karşılıklı yankılanma olanakları kazandıran Gilles Deleuze’ün yaşarken yayımlanmış son kitabıdır Kritik ve Klinik.
Deleuze’ün kimi edebiyatçıların (Lawrence, Carroll, Beckett, Melville, Whitman vb.) ve kimi filozofların (Kant, Nietzsche, Spinoza vb.) yapıtlarına eğilerek, daha ziyade onlardaki yazınsal üslup ile yaşama tarzlarının nasıl birbirini doğruladığına odaklanarak, farklı zamanlarda kaleme aldığı metinleri biraraya getiriyor kitap. Yandaki binanın duvarıyla çayır yeşili bir paravanın arasında okunsun diye.
Deleuze’e göre edebiyat bir sağlıktır, yazar kendinin ve dünyanın doktorudur.
“Kişi kendi nevrozlarıyla yazmaz. Nevroz, psikoz; bunlar, yaşam geçitleri değil, süreç kesintiye uğradığında, engellendiğinde, tıkandığında içine düşülen durumlardır. Hastalık bir süreç değil, ‘Nietzsche örneği’nde olduğu gibi, sürecin durmasıdır. Bu haliyle yazar da hasta değil, daha ziyade hekimdir, kendisinin ve dünyanın doktorudur. Dünya, hastalığın insanla karıştığı semptomlar bütünüdür. Bu durumda, edebiyat bir sağlık girişimi olarak ortaya çıkar.”
İÇİNDEKİLER
Önsöz
I. Bölüm: Edebiyat ve Yaşam
II. Bölüm: Louis Wolfson, ya da Yöntem
III. Bölüm: Lewis Carroll
IV. Bölüm: En Büyük İrlanda Filmi (Beckett’in “Film”i)
V. Bölüm: Kantçı Felsefeyi Özetleyebilecek Dört Şiirsel Formül Üzerine
VI. Bölüm: Nietzsche ve Aziz Pavlus, Lawrence ve Patmoslu Yuhanna
VII. Bölüm: Masoch’un Yeniden Takdimi
VIII. Bölüm: Whitman
IX. Bölüm: Çocukların Söyledikleri
X. Bölüm: Bartleby, ya da Formül
XI. Bölüm: Heidegger’in Bilinmeyen Bir Habercisi, Alfred Jarry
XII. Bölüm: Nietzsche’ye Göre Ariadne’nin Gizemi
XIII. Bölüm: Kekeledi…
XIV. Bölüm: Utanç ve Kıvanç: T. E. Lawrence
XV. Bölüm: Yargının İşini Bitirmek İçin
XVI. Bölüm: Platon, Yunanlar
XVII. Bölüm: Spinoza ve Üç “Etika”
