"...ayağa kalktı ve rahatlamayı yazmakta aradı. Tarifsiz acısını sözcüklere dökmek istiyordu. Bur saatin sonunda mürekkep lekelerinin ve karalamaların arasında az çok tamamlanmış dizeler çıktı ortaya:
...
...
"Ve yaşamın yahut gülüşün tek bir sesi bile,
Zamanın zifiri, suskun akışını durdurmuyor."