Demek yaşamak için! Bir amaç olmaksızın, sırf yaşamak için yaşamaya ne gerek var! O halde Schopenhaur'lara, Hartmann'lara ve Budistlere hak vermeli: Amaç olmayınca hayatın da bitmesi gerekir.
Müzik de bana, bestecinin yapıtını yaratırken içinde bulunduğu ruh halini aşılıyor. Ruhum, onun ruhu ile birleşir; duygularında onu izlerim. Bunun nedenini kendim de bilemiyorum.
Yanlış bir hayata saplananlar, durumlarının kötülüğünü görmemek için gözlerini yumarlar. Kurtuluş çaresi zannetikleri bu körlük, onları aynı zamanda felakete sürükler.
Mahkemede karımı nasıl öldürdüğümü sordular. Geri zekâlılar! Karımı Ekim'in beşinde, bıçakla öldürdüğümü zannediyorlar. Halbuki onu beş Ekim'de değil, ondan çok daha önce öldürmüştüm. Herkesin bugün karısını öldürdüğü gibi...