Şükrü Erbaş 💜📚
“Evinin kapısında oturuyordun sen, anneanne, yıldızlı, uçsuz bucaksız geceye açılan kapısında evinin, hakkında hiçbir şey bilmediğin ve asla yolculuk yapamayacağın gökyüzünün altında, büyülü tarlaların ve ağaçların sessizliği içinde, sonra doksan yaşının vakarı içinde ve hiçbir zaman kaybetmediğin bir gençlik ateşiyle dedin ki: "Dünya öyle güzel, öleceğime öyle yanıyorum ki."
Herkes kendi yalnızlığında yitik
Erir bir suskunluğun tüneklerinde
Hangi el arabalar hangi yüz girer
İçimiz sevgilere kapalı nicedir
Dışımız eğreti yalan giysiler.