Epey zorlama ve çaba sayesinde gerçekten değişmeyi denedim. Hatta bana iyi de geldi. Neredeyse bir yön değişikliğiydi; bazı değişimlerin sonuçlarını epey sonra bile gördüm.
Eğer bir hayatın küçük parçaları en küçük parçalara bölünebilir ve her bir parçasına ayrı ayrı değer biçilebilirse, hayatımın her bir parçası ona göre bir kusur sayılırdı.
Onun acı çekmesine neden olacak hiçbir bağlantı yok aramızda. Beni sadece bir yabancı olarak görüyor ki, öyleyim ve buna hiçbir itirazım yok. Hatta bunu seve seve kabulleniyorum.
Kendimi düşünmüyorum, onun tavrını son derece bezdirici bulduğum gerçeğini, benim rahatsızlığımın onu katlandığı acıyla kıyaslandığında hiçbir şey olduğu gerçeğini hesaba katmıyorum.