Kemalettin tuğcuyu çok severim ama bazen sevilmeyecek şeyleri de sevilecekmiş gibi gösterme çabası hiç hoşuma gitmiyor. Bu kitapta da bu durum mevcut.
Spoiler olabilir.
Ölen akrabasının çocuklarını alan adama çocukların yaptıkları sonunda da tatlıya bağlama işi gerçekten de hiç hoş değildi. Çocuklar adama isyan ediyorlar ondan ayrılıyorlar sonra da özür diliyorlar. Hem de yıllar sonra. İşin garibi çocuklara sahip çıkan kadının evi de çocukların babasına ait. Nedense bir kez bahsediliyor kitapta sonra bahsi bile geçmiyor. Kemalettin Tuğcu kitaplarında yasa dışı olaylar maalesef çok normalmiş gibi karşılanabiliyor. Evin peşine düşülmiyor bile. Ne desem bilemiyorum. Nankörlük güzel anlatılmaya çalışılmış. İşin özü bu.
