" Seni, karım, sevgilim, anam gibi seviyorum. Bana, bütün bunları verebilecek misin?" demişti de, küçük aptal kızlar gibi heyecanlanmıştım. Birisinin her şeyi olmak ne güzeldi.
Insan denen, bu mu yani? Hani nefretleri, bunalımları, hattâ kıskançlıkları? Bütün bunları tebessümlerinin müşfik maskesi altında saklıyabildikleri için, belki de aptal değil, fazla akıllıdırlar!