Parklar başta çocuklar olmak üzere herkesin faydalandığı alanlar. Ağaçları çimleri ile parklar şehirlerin nefes alan alanları. Çocuklar orada oyuncaklarda; binerek sallanarak kayarak tırmanarak eğleniyorlar. Yaşlılar çocukları seyrederek sohbet ederek vakit geçiriyorlar. Ne varki hapimiz için çok önemli olan parkları hor kullanıyoruz. Yerlerde; kağıtlar poşetler şişe ve cam kuırıkları eksik olmuyor. Ağaç dalları kırılıyor. Bozulan boyaları çıkan oyuncaklar öylece duruyor. Park alanı içindeki basketbol ve veleybol sahası olarak kullanılan alanın demirleri de kırılıyor. Oysa parkların çöplük görünümünde olmaması gerekir. Oyun araçları bakımlı boyalı bulunmalı. Ne varki bazı parklar bu durumda. Peki temiz ve bakımlı olması gereken bu oyun alanlarını kim bu hale getiriyor; orayı kullanan bizler. Yaşadığım şehirdeki bir parkın yukarıda anlattığım acıklı durumu bana parkların bakımı konusunda ilham verdi. O ilhamla Küçük Kaykaycılar'ı yazdım. Bu kitabı okuyunca parklara bakış açımız değişecek ve oraları daha titiz kullanacağız ve koruyacağız. Ben böyle düşünüyorum ve siz çocuklarımın beni mahcup etmeyeceğinizi düşünüyorum.
