Kudemanın Kırk Atlısıİskender Pala

Hangi asırdır bizim gerçek nisyânımız?

"Cânım içind'efendim cânânı buldum"

Aşk ile şiir, ki birbirlerine en fazla yakışırlar, yekdiğerinin lâzım-ı gayr-ı mufarıkıdır.

Ağyâr vefâdan dem urur, yâr cefâdan
Âdemde vefâ olmaya vü ola köpekte

Dirliğini isteyen kişi ölmeden evvel ölsün ve böylece hayatının manasını ölerek bulsun. (Teniniz) ölmeden evvel (nefsiniz) ölünüz ki göğe ağabilesiniz ve güneş ve ay sizi övsün. Ölümsüzlüğe eren kişi, hayatta iken benliğini öldürebilen kişidir. Ancak o kişidir ki, bu dünyasında cenneti kazandı. "Bugün kim ölürse,asıl diri odur. " Bugün ölmeyenin ise yarın vay haline.!

Dilmesti-i Cenab-ı Pir / Mevlâna Celaleddin
Babası Bahaeddin Veled, Belh şehrinde 30 Eylül 1207 doğan bu çocuğa, keramet izhar edercesine “efendimiz, büyüğümüz” anlamına gelen Mevlâna adını verir. (s. 1)
Muhiddin Arabî’nin, çocuk Celaleddin’i babasının arkasından giderken görünce, “Allah, Allah! Bir nehrin arkasından koskoca bir umman gidiyor,” dediği meşhurdur.

Balkan Haçlı ittifakı Sırp kralı Lazar'ın kumandasında 100.000'in üzerinde bir asker ile Kosova Sahrasında Murad'ın askerleriyle karşılaştı. Hüdavendigâr, karşılıklı başlayan bu amansız kıtalin ilk günü akşamında otağına çekilmiş Allah'a yalvarıyordu:

- Ya ilahî! Ya Mevlayî! Bunca kerre cenabında duamı kabul edip beni mahrum etmedin. Yine bu yakarışımı kabul eyle. Eğer ben bilmeyerek seyyiatta bulunup günah işledimse, Sen şan-ı keçim ü lutfuna layık olanı biliyorsun, onu işle. Tanrım! Kötü düşman islâm'ın üzerine şu kara bulutlar gibi çöktü. Mülk ve kul senindir; kime istersen verirsin. Ben dahi bir aciz kulunum, fikrimi ve esrarımı bilirsin. Haşa, maksudum mülk ve mal değildir. Bu hengâmeye kul, karavaş için
gelmedim. Hemen halisane Senin rızanı isterim. Ya Rab! Beni bu müslümanlara kurban eyle de tek bu müminleri küffar elinde mağlub edip helak eyleme. Allah'ım! Bunca bî-günahın katline beni sebep eyleme. Tek Sen kabul eyle de, asâkir-i islâm için teslim-i ruha razıyım. Tek bu müminlerin ölümün bana gösterme. Evvel beni gazi kıldın; ahir şehadet ruzî kıl. Tek askerim muzafferiyetle bayram etsin de istersen o bayram günü beni kurban eyle!

Müteakip günde Kosova sahrası "Allah Allah" sesleriyle gümbür gümbür yankılandı. Savaş akşama kadar sürmüştü. Güneş battığı sıralarda hilal görünmüş ve koca vadide ne Sırp ne de Haçlı ordusuna ait bir emare, bir iz kalmıştı. Geride kalan korkunç bir hatıradan ibaretti. Başkumandan Lazar da maktul düşmüştü. O gece şerefli bayrağımızın gökte aksettiği kutlu geceydi ve Türk cihan devleti, hudutlarını Tuna'ya kadar genişletmiş oluyordu.

Ertesi sabah Murad Hüdavendigâr, bütün maiyyeti ve devlet erkanı ile birlikte düşman cesetleriyle dolu olan sahrayı dolaşıyordu. Bu arada yaralı olanlar varsa tedavi edilmek üzere toplattırıyor, hazin manzara karşısında yavaş yavaş ve düşünceli bir halde ilerliyordu. Bir ara Sırp asilzadelerinden olan Miloş Kabiloviç adlı bir yaralının devlet erkanını yararak padişaha ulaşmak istediği görüldü. Muhafızlar kendisini durdurdular ise de padişah onun yaklaşmasına izin verdi. Güya müslüman olmak istiyor, el etek öpmesine izin verilirse hükümdara büyük bir sır söyleyeceğini iddia ediyordu. Sürünerek hükümdarın dizleri dibine kadar geldi. O kendisini tutup kaldırmak isterken Kabiloviç çevik bir hareketle, kaftanının yeninde sakladığı hançeri Murad Hüdavendigâr'ın kalbine sapladı.

işte Hüdavendigâr'ın duası kabul görmüş; gazi iken şehid olmuştu.
Gaziler onun iç organlarını tam şehid düştüğü yere gömmüşler,
na'şını da Bursa'daki camii yanında bulunan türbesine defnetmişlerdir.