Mehmet Uzun romanlarını Kürtçe yazma kararının "ahlaki bir görev" olarak önüne koyduğunu anlatırken aynı zamanda Kürtçe'nin yıpranmadan kalmış bir dil olmasının sunduğu olanaklardan söz ediyor. Söz dediğimiz şey savaşlardan ve endüstriyel gelişmelerden dolayı hep değer yitirirken yasaklı bir dil olarak yalnızca kapalı ortamlarda yakın ilişkilerin dili olarak kalmış olan Kürtçe "naif ve samimi" haliyle korunmuştur, Uzun'a göre.
Sayfa 8 - İthaki