Bir kimse, bağlandığı nefsi istekleri neyse onun kuludur ve kölesidir. Çünkü kulluk ve kölelik hakikatte kalbin kul ve köle olmasıdır. Kalp, neye aşırı tazim eder ve köleleşirse, işte insan o şeye kul olmuş olur. Bundan dolayıdır ki, şair; “Köle kanaat ettiği müddetce hür, tamah ettiği müddetçe de köledir.” demiştir.
Yine şair; “Nefsi arzularıma uyudum beni köleleştirdi; Şayet nefsi arzularıma uymasaydım, elbette hür olacaktım.” demiştir.
Sayfa 38