“Başkalarının önünde ezilip büzülmeden, gönlünün dilediği gibi davranmaktan daha güzel bir şey yoktur. Hem insan ne diye kendi kendini aldatsın ki? Boş kafalılara özgü yersiz bir çaba bu.”
Alıntıda da söylediği gibi kimse bir başkasının etiketlemesine aldırmadan, dilediğince yaşamalı bu hayatı. Başkaları için harcadığımız gereksiz çabalar kendimize kazdığımız ve içine atladığımız bir kuyudan ibaret.
Dostoyevski’nin gerçekleri tokatlayarak anlattığı bir kitabını daha okudum ve çok keyif aldım. Karakterler üzerinden yaşa başa, makama, mevkiye bakmadan insanların nasıl zaaflarının kölesi olduğunu sahnelemiş okura. Ki nasıl sahnelemesindi anlattığı kendi hayatıymış meğer :)
