yani bana diyor ki, "duygularınız o kadar umrumda değil ki bana ne söylerseniz söyleyin ya da bana karşı ne hissederseniz hissedin, bunlarla zerre kadar ilgilenmiyorum."
Biliyor musunuz? Belki siz de hiç güzel değilsiniz? Karşınızdayken bile güzel olup olmadığınızı bilmiyorum. Belki de kötü yüreklisiniz, zekânızda sıradan. Hepsi mümkün…
yine kendime aynı soruyu sordum: "onu seviyor muyum?" bir kez bile buna cevap verememiş, fakat bunun yerine kendime yüz kez ondan nefret ettiğimi söylemiştim.
Şimdi ben neyim? Sıfır. Yarın ne olabilirim? Yarın ölülerin arasından dirilip yeniden yaşamaya başlayabilirim! O gitmeden önce kendimde bir insan bulabilirim.
"Bazen çılgın görünen bir düşünce, görünüşte imkânsız olan bir düşünce insanın kafasında o kadar güçlü bir şekilde bas bas bağırırdı ki insan sonunda bunun yapılabilir olduğunu kabul ederdi..."