"Hayııır, hiç utangaç değiller," dedi Zackarina. "Vıdı vıdı konuşup duruyorlar."
"Eğer insan görülmek istemiyorsa bir şeyin arkasına saklanır," dedi Kumkurdu. "Bir çalının veya bir kapının. Ya da bir sürü gevezeliğin, lafın.
“Annemle babam benim çok tepindiğimi düşünüyor. En çok da yemek yerken.”
Kumkurdu. “ Onlar için demesi kolay. Tabi büyüdüler ya.Çabucak unuttular.”
“Neyi unuttular?” dedi Zackarina.
“ Büyürken vücudun patlayan mısır taneleri gibi kıpır kıpır olduğunu! Bunu sen ve ben biliriz, bütün küçük kurbağalar da bilir ama onlar bilmez”
'' Yok yok, ruhum ve kuyruğum üzerine yemin ederim ki tuhaf bir hayvansın. ''
Zackarina daha fazla susamazdı artık.
'' Ben tavuk falan değilim, ben bir insanım. ''
Hayvan istiridye kabuğu kadar beyaz, bin sivri dişiyle güldü.
'' Tahmin etmiştim işte, çok tuhaf bir hayvan. ''