Hayalle gerçek arası, rüya ile uyanıklık arası, insanlarla hayvanlar arası, Konya ile Ankara havası bir hikaye.
Sezgin Kaymaz'ın okuduğum ilk kitabı, lakin okuduğum için iyi ki dediğim kitaplardan biri oldu. Kitap edebi dilden ziyade, daha çok Konya ağzıyla yazılmış ama bu seçim, kitaba ayrı bir hava ve akıcılık katmış diye düşünüyorum ben.
Sevginin, vefanın, merhametin kazandığı (maalesef bir yere kadar) bir dünya ve birbirini yeni tanıyan insanların aralarında oluşan pozitif hissiyatı hayal edin. Zorlandınız mı? O zaman bu kitabı okumalısınız diyorum. Zaman zaman gülümseten, hatta kahkaha attıran, kimi zaman hüzünlendiren, ağlatan, kimi zaman heyecanlandıran, kimi zaman da sinirlerimizi zıplatan bir hikaye. Ama zaten gerçek hayat da tam olarak böyle değil mi? İşte ona biraz masalsı artılar eklenmiş bir hikaye "Kün".
Konuşan köpekler, ölemeyen ölüler, inançlı ve inançsızın birbirlerini saygıyla aydınlatmaları ve daha neler neler...
Okuma listenize eklemeniz gereken bir kitap bence.
Keyifli Okumalar!
Hayriye iyi ki okuduk. Ömer'in hikayesini okuyun, pişman olmazsınız
