“… tek başına bir ümmetti”
Şüphesiz ki İbrahim [hanîf] (Allah’ı birleyen), Allah’a itaat eden, (tek başına) bir ümmetti; [*] ortak koşanlardan değildi.
{Nahl Suresi 120. Ayet}
Bu cümle “Hz. ibrahim’in tek başına bir ümmet olduğunu “ ortaya koymakta, çoğunluğun hakikat için ölçü olmadığını göstermektedir. “Hakikat”, değerini eskiden geliyor oluşundan da taraftar kalabalığından da almaz; “hakikat” değerini kaynağından, yani referansından alır ki bu da Yüce Allah’tan gelendir yani vahiydir. Hakikat için gerekiyorsa tek başına kalmak göze alınmalı, kişi kendisini davasına adamalı, tepkileri göze almalıdır.
Mehmet Okuyan, Kur’an / Meal-Tefsir