Muhammed, açıklayamadığı eylemlerin ardında “faide vermeyen ilimler” olarak büyü, nazar, vb. ararken, Musa’da, İsa’da, Yusuf’ta bunlar birer meziyet, dahası peygamberliğin kanıtı olurlar.
Kur’an’daki Tanrı portresi, çağdaş değerler ölçeğinde batıl inançları olan, bunları kâh peygamberlerine yetenek olarak veren kâh yasaklayan bir kişilik olarak çıkar karşımıza.
Yanmakta olan milyarlarca insanın toplu haykırışını seyreden, ama affetmeyen, üstelik bununla da yetinmeyip, “benim azabım nasılmış?” diye parmak sallayan bir Tanrı imgesi!