Bu kitabı hayatımın belirli dönemlerinde tekrar tekrar okuyorum zira insandaki bozulmuş inanç sistemini ıslah eden bir yanı var.
Dört terimin derinlemesine incelendiği kitapla yanlış bildiğimiz nosyonların inancımızı ve amellerimizi nasıl sarstığına bir kez daha tanık oldum.
Kitabı okudukça Mekkeli müşriklerin bizden daha sağlam bir inancı olduğunu görmekten son derece müteessif oldum ve Kâbe'ye bakıp ağlayan o sahabeye hak verdim.
Bizim artık Kâbe etrafında 360 tane putumuz yok bizim; İbni Arabîlerimiz, hocaefendilerimiz, kanaat önderlerimiz, efendilerimiz, gavslarımız, türbedarlarımız, laik cübbeyle dolanan halifelerimiz, Müslüman astrologlarımız, açılmamış bilmem kaçıncı çakralarımız, olumlamalarımız var.
Evet biz bilinçli(!) Müslümanlar çaput bağlamıyor mum dikmiyoruz ama hocaefendimizden bir imza alınca peygamber hırkası almış gibi seviniyoruz.
Bir insanı çok sevmek suç değildir ancak onu ölçüsüz sevmek, eleştirmekten korkmak bir miktar suç olabilir.
Fil olayının ve sûresinin, Nuh (as) kavmi kıssasının tefekkürünü yaparsak bazı ince noktaları yakalayabiliriz. Zira bugün bizim put dediğimiz varlıkların (Ved, Süva, Yegüs, Yeûk, Nesr...) kendi dönemlerinde salih kimseler olduğunu biliyoruz ancak ölçüsüz sevgi ve insanla Allah arasında bir aracı arayışı bugün onları putlaştırdı maalesef.
Her çağda olduğu gibi bugün de hepimizin bambaşka putları var, kimimiz putunun farkında değil kimimiz put kırmak için kutsal bir balta beklemekte... Dilerim bu put yığınları içinde doğru yolu bulabiliriz...
Kur'an'a Göre Dört Terim
