Kurgu 12+1
Ramis Onur ÖrükQuotes
Üç gün boyunca üzerimdeki tek ağırlık annenin yokluğu senin varlığın oldu.
Hep güvendiklerimiz yüzünden bu halde değil miyiz?
Hep güvenebileceğimiz birilerini ya da bir şeyleri ararız ve bunların bize hiçbir katkısı olmasa dahi kendimizi inandırmaya çalışırız. Oysa kendimiz dururken hep neden başkalarına güveniriz ki?
Parmak uçları avuçlarımın içine gelecek şekilde ellerimi aldı ve derin bir nefesi uzun uzadıya içine çekerek yıllarca içinde biriktirdiği her şeyi bir anda önüme bırakacakmış gibi göz kapaklarını hafifçe kapatıp açtıktan sonra, akan bir damla gözyaşı tarihi anlatırcasına çizilmiş kırışıkların bulunduğu yanaklarından süzülerek yavaşça açılan dudaklarına doğru inerken buğulu ses tonuyla bana kızım Myria dedi.
Tüm uzuvlarım karıncalanıyor, göz bebeklerim bile üşengeçlikten küçücük kalmış büyüyemiyor.
O gün heyecandan yerinde duramıyor, sürekli etrafındaki meraklı halde soru soran insanları susturarak zihninde sanki İspanya’da işkence edildikten sonra boğa güreşine çıkmak için saatlerce sabırsızlıkla beklemiş ve en sonunda arenaya salınmış bir boğa gibi gezinen düşüncelerine hükmetmeye çalışıyordu.