”Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin. Bunu sonuna kadar götüremediysen, kabahat senin değil... Bana hakikaten yaşamak imkânını verdiğin birkaç ay için sana teşekkür ederim. Böyle birkaç ay, birkaç ömür kıymetinde değil midir?..”
diyerek sözlerini yavaş yavaş bitirir Raif efendi,
10 sene boyunca ona ruhu olduğunu öğreten kadın ölmüştü,
Oysaki o dünyadan ziyade kafasının içinde yaşayan birisiydi ...
Maria ...
Son satırlar ise;
Içimde onu kaybetmiş gibi değil, asıl şimdi bulmuş gibi bir his vardı.
Son sayfalarına gözyaşlarımı bıraktığım harika eser.
Ruhumu içine hapsettiğim muazzam sayfalar ,iyiki rast geldim sana ...
