Suskun,sessiz,sakin,sadece işine gidip gelen,gereksiz sohbet etmeyen,insanlardan kendini soyutlamış,çalışma arkadaşları ve ailesinden değer görmeyen ve yokmuş gibi sayılan Raif Efendi…
Dışarıdan böyle gözüken Raif Efendi’nin roman olacak hikayesinin olması ne garip… Beni en çok etkileyen konu, bu kadar önemsiz gözüken insanın bu kadar ayrıntılı ve karmaşık hikayesinin olmasıydı.
Kendi kendime şöyle düşündüm, acaba toplumumuzda böyle soyutlanmış, sessiz, sakin insanların altta yatan ne hikayeleri vardır?
Başından sonuna kadar her sayfasını heyecanla okudum ve kitabı elimden bırakma duygusu içime hiç gelmedi. Sade,yalın ve anlaşılır bir dille yazılmış.
Sabahattin Ali 41 yaşında vefat etmeseydi acaba daha ne hikayelerini okurduk…