Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu farkedince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
+Berlin' de yalnızsınız değil mi?
-Ne gibi?
+Yani...Yalnız işte...Kimsesiz ...Ruhen yalnız....
-Anlıyorum, anlıyorum... Tamamen yalnızım...Ama Berlin'de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçüklükten beri..