Kitabı dün akşam gözyaşları içerisin de bitirdim. Aklıma geldikçe kalbim sızlıyor, gerçekten yok böyle bir kitap yaaa. Okurken kesinlikle yaşadığım anda değil onlarla birlikteydim sanki. Kurt Seyit'in hayatını, üzülerek, onunla her anı yaşararak ve hayranlık duyarak, acılarını ve üzüntülerini sonuna kadar hissettiğim bir insan oldu. fakat çok kötü bir sonu oldu, böyle bir adam ve böyle bir son yakışmadı
Yine savaş yine acılar, onlarca masum insanın ölümü, kayboluşu, topraklarından ailelerinden uzaklara sürgün edilişi, insanı derinden etkiliyor, aklıma geldikçe burnumun direği sızlıyor, hele bir de okuduklarınızın gerçek oluşu, o kadar etkiliyor ki insanı, resmen sarsılıyorsunuz. Kitapların son sayfalarına eklenen siyah beyaz resimler de çok güzel olmuş. Ama Seyt bence hep shura'yı sevdi. Kesinlikle okunması bir kitap diye düşünüyorum.
