Daha bir kaç saat evveline kadar yaşadıkları, odanın kıyı bucak derinliklerine sinmiş, gözden yok olmuş, sanki biten gecenin karanlığıyla beraber geçmişin bir daha yaşanmazlığına karışmışlardı.
Olduğu haliyle kendisinden memnundu. Bütün tedavi olmaz hüzünlerini, karmaşık duygularını, önlenemez coşkularını, inatçı, acı veren gururunu ve kendine aitliği seviyordu. Sevgi, aşk veya alışkanlık adına hiçbirini değiştirmeyi istemiyordu.