Kurt Seyt &amp; Shura

Memleket hasreti, ateşli bir hastalık gibi bedenlerini dalıyordu. Ve onları yine ancak kendileri gibi olanlar anlayabilirdi. Sanki, sözleşmişçesine, yaşadıkları faciaları konuşmadan, ama her biri bir diğerinin ne azapta olduğunu bilerek yaşıyorlardı.

M.

Ne gariptir ki, her şey yolunda giderken insan çok az şey düşünebilir, Tanrı'dan isteyecek. Ya da saçma sapan şeyler ister, aslında hiç de fazla önemi olmayan. Ama, her şeylerini kaybetmiş insanlar için dua etmek kolaydır. Neyi özlediklerini, neyi kaçırdıklarını, Tanrı'dan ne isteyeceklerini gerçekten bilirler.

Reklam

M.

Ne kadar çok şey kaybetmişlerdi. Bundan sonra hiç birini yerine koyamayacaklardı. Şu an, geçmişle tek bağlantıları aşklarıydı.

M.

Ne dinde dua ederlerse etsinler, duaları da umutları kadar benzeşiyordu.

M.

Birbirlerini neredeyse kendilerini tanıdıklarından daha iyi tanıyorlardı.

M.

“Dinlerimizin aynı Tanrı'ya yakardığından emin misin?” “Elbette sevgilim. Aşkın tarifi nasıl tekse, Tanrı da tektir.” “Aşkın tarifi nedir?” “Aşk, sevgilim, Tanrı'nın yeryüzüne indirdiği en güzel şeydir...”

Sayfa 384