"İngilizlerde de, Türklerde de beşerî tahammül kudreti sonuna varmış gibi idi. Bu cehennem ortasında, Mustafa Kemal, daima ilk ateş hattında olduğunu göstermiyordu. O, askerlerin kaderine iştirak ederek manevî kuvvetlerini ayakta tutuyor, daima düşman siperlerine baskınlar yaptırıyordu. Hatta maiyetine örnek olmak için, sık sık, kendisini düşman mermilerine maruz bulunduruyordu. O, bir merminin kendisine isabet etmeyeceğine o kadar emindi ki, bu yüzden hiç korku eseri göstermiyordu."