Çocukları severim ama henüz zamanı değil. Kendini maksimum düzeyde onlara veremiyorsan beklemek en iyisidir. Dünyada çok fazla çocuk var ama yeterince sevgi yok.
"Onları neden torbaya koydun?" dedim.
"Bilmiyorum," dedi. "Neden insanlar kurabiyeleri torbaya koyarlar? Ben de öyle yaptım işte."
Vida başını dirseğine dayamış beni izliyordu. İnanılmaz güzellikteydi, yüzü, gözleri...
"Önemli bir nokta," dedim.
"Haklı mıyım?" dedi, uykulu bir sesle.
"Hı hı" dedim.
Kahve dolu fincanı alıp küçük bir tahta tepsiye koydum, yanına da biraz pastörize süt, biraz şeker ve kurabiyeler için küçük bir tabak yerleştirdim.
"Bir sorunum var."
"Senin mi?" dedi. "Nasıl olur da senin bir sorunun olur? Her zaman içeridesin. Solgun benizli kütüphanen deri mi değiştiriyor yoksa?"