Eda sıradan bir yaşam, aynı dünyadaki diğer yaşamlar gibi. Bu sıradan yaşam içinde üç ayrı mekan, üç ayrı ülke arasında savruluyor. Sürekli bir arayış içinde, onu hayatta tutacak anlamlar bulmaya çalışıyor. Eksik bir yapboz gibi sürekli kayıp olan parçası için koşturup duruyor. Parçalı bir ailesi, o aileden geriye kalan ayrı ayrı acıları, yine aynı şekilde parçalı aşk hikayeleri var. Biz de Eda savrulurken neler yaşadı, başından neler geçti, onu uçurum kıyısına ne itti, bunu okuyoruz. Sanrılarına şahit oluyoruz.
.
Kitapta sürekli bir gizem havası hakimdi, belki polisiye bir kitap değildi ama Eda’nın kendine has esrarengiz bir anlatımı vardı. Her bölüm sonunda öncesinde ne oldu, sonrasında ne oldu diye düşündürüp durdu. Özellikle kendi kendine olan iç konuşmaları yer yer güldürürken çoğu zaman içindeki yangının sebebini çok iyi anlattı. Hikayesinin sonuna kadar ait olacak bir yer aradı kendine. Bir ülkeden diğerine savruluşu da en çok bu aitlik arayışıydı. Ne tamamen umutsuz ne de tamamen hayata bağlıydı. Eda tam bir griydi. Bu grilik içinde onu kurtaracak bir dal, elinden tutacak başka bir el bulmak istedi. Fakat tuttuğu bazı dallar ellerinde kaldı.
.
Yazar güçlü kalemiyle bizi aslında yavaş yavaş sona hazırlıyor. En başta, sondan bir sahne verilmiş olması da kitabın dinamizmini aşırı yüksek tutuyor. Çünkü sürekli o sahnenin nereye bağlanabileceğini kurgulayıp duruyorsunuz. Sonunu okuduğunuz da ise ben bir sanrı mı yaşadım, yoksa bu gerçekten oldu mu diye düşünüyorsunuz. Eda’nın sanrılarına ortak olmak isteyen varsa ilk sayfayı aralayabilir. Gönül rahatlığı ile tavsiye ediyorum.
