Ben, (bu eserimde) önce her hadisi rivayet eden sahâbinin ismine yer verdim. Hadisin sonunda ise o hadisi kitabına almış olan kütüb-i sitte imamlarını belirttim. Bu açıklayıcı bilgiyi, hataya ve herhangi bir şüpheye düşmekten kaçınmak için hadis metinlerinin arasına koydum. Bu, insan mizacına hoş gelecek bir davranıştır. Bir hadise yer vermede kütüb-i sitte imamları ittifak etmişse "Bu hadisi, kütüb-i sitte müellifleri rivayet etmiştir” diye belirttim.
Manası birbirine yakın, fakat lafızları farklı rivayetlerden sadece birini aldım. Manaları ve lafızları farklı olanlardan herbirinin korunması gerekir. Mükerrer olan rivayetlerin en kapsamlı olanını aldım. Eğer hadise yer vermede veya râvisinin isminde ihtilâf meydana gelmiş ise bu durumda Kâdı’l-Kudât’ın "et-Tecrîd”ine itimat ettim. Ayrıca onun asl’ı olan "Câmi’u’l-Usûl”den garip kelimeler ile mananın açıklanması, hatayı ve herhangi bir şüpheyi düzeltme hususunda çok şey ilave ettim, böylelikle eserin faydası ve avantajı artmış olsun, okuyanı bir başka kitaba müracaat etmekten müstağni kılsın!
