Üstad Bediüzzaman’ın tesbit ettiği üzere “Günahlar, hayat-ı ebediyede (sonsuz âhiret hayatında) daimî hastalıklardır; bu hayat-ı dünyeviyede (dünya hayatında) dahi kalb, vicdan, ruh için mânevî hastalıklardır” (Lem’alar, 25. Lem’a, 8. Deva) Kişi bu tarz acılarla kalb, ruh, vicdanın ve ebedi hayatının sonsuz hastalıklarından kurtuluyor. İnsan, hastalık ve acılarla temizlenip doğduğu andaki sağlıklı fıtratına kavuşuyor.