İlk defa mutluluğun, o kadar da korkulacak bir şey olmadığını seziyorum. Bir gün kaybetsem bile, bu anı yaşamış olmanın saadeti hep teselli edecek beni...
"İstanbul güzeldir ama yorar insanı. Günün sonunda İstanbul aşkının platonik olduğunu anlayacaksın. İstanbul kimseye âşık olmaz. Güzelliği ile büyüler ama asla yüz vermez."
Kendi gücünün farkına varması kolay olmuyor insanın. çetin bir kışı sağ salim atlatması gerekiyor. Bir kere atlatıldı mı o kış, bir daha kimseye eyvallahın olmuyor. Önemli olan, kışı göze alabilmekte.
"Mücadelelerin en zoru , kendinle mücadele etmekmiş. Kalbin, başka bir şey derken; senin başka bir şey söyleyebilmen... Kendini idam etmek gibi. Hayatin içinden yaşamayı çıkarmak gibi..."
Kadınlar kendini değerli görmeliydi. Söyleyecek yeni sözleri olmalıydı. Bizler anne, eş, kadındık. Değerliydik... Susmamalıydık... Her şey nasıl ezberletilmiş, bilinçaltına nasıl yerleştirilmişti. Kimse sorgulamıyordu.
"Büyümek bana yaramıyordu. Uzun bir oflama çektim, kendime acımıyordum bile. Sadece uyumak ve uyandığımda birkaç yüzyılın geçmiş olduğunu görmek istiyordum..."