Bu zavallı, bu acınası durumda, KORKU denen o zalim hayaletle mücadele ederken hayattan ve akıldan vazgeçmem gereken o zamanın eninde sonunda geleceğini hissediyorum.
Onu daha yakından tanıdıkça, karanlığı doğal bir özellikmiş gibi maddi manevi âlemin her parçasına bitmek tükenmek bilmez bir kasvetle yağdıran bir ruhu neşelendirmeye çalışmanın faydasızlığını çok acı bir şekilde anlamıştım.
Ruhumun dayanılmaz çalkantısına etki edecek en ufak bir olayı düşünmek bile beni ürpertiyor. Aslında tehlikeden değil, etkisinden çekiniyorum – dehşetinden.