Uzun zamandır kitaplığımda nihayet okudum.1951 yılından günümüze ışık tutması açısından önemli bulduğum bir kitap oldu.Bülent Ecevit ‘e kendisi gibi millet vekilliği yapmış babasından ve sonrasında ressam annesinden gelen mektuplar kitabın konusunu oluşturuyor.Okurken çok sık “ Tarih tekerrürden ibarettir” cümlesini andım.Baba Ecevit’in derin Türkçe bilgisine ve oğlunu eleştirirken kullandığı üsluba hayran kaldım.O zamanın siyasi olaylarını bir nebze olsun anlatan kitap,bugünün Türkiyesi ile o kadar benziyor ki.Ayrıca çok yönlü olarak yetiştirdikleri Bülent Ecevit’ in sanata,resime,şiire verdiği önem ailenin yaşam tarzı ile de ilintiliymiş.Bir siyasi kişilik olarak resimden,şiirden anlaması,şimdikilerle kıyaslayınca insanın ruhunu okşuyor.Kitabın sonunda siyasetin insanların fikirlerini ne kadar değiştirdiğini de anlatıyor.Siyasi fikriniz ne olursa olsun,bir nevi biyografi niteliğinde yazılmış bu kitabı okumanızı tavsiye ederim.Son olarak birkaç alıntı ile bitireyim.
Bilir misin mizahın canlı ve kuvvetli kalması için de demokrasi lazımmış.
Mazi,uzaklaşıldıkça kusurları unutularak,faziletleri hatırlanan garip bir tarih hadisesidir.
Semitik adetler,din kalıbına basılarak dodyal bünyemize nasıl işleniyor görüyor musun?
