La Symphonie Pastorale
André Gide«[...] je n'ai point encore dit l'immense plaisir que Gertrude avait pris à ce concert de Neuchâtel. On y jouait précisément La symphonie pastorale. Je dis "précisément" car il n'est, on le comprend aisément, pas une œuvre que j'eusse pu davantage souhaiter de lui faire entendre. Longtemps après que nous eûmes quitté la salle de concert, Gertrude resta encore silencieuse et comme noyée dans l'extase.
- Est-ce que vraiment ce que vous voyez est aussi beau que cela ? dit-elle enfin. [...]
- Ceux qui ont des yeux, dis-je enfin, ne connaissent pas leur bonheur.
- Mais moi qui n'en ai point, s'écria-t-elle aussitôt, je connais le bonheur d'entendre.»
160 sayfa · İlk Yayın Tarihi: 1919
Yorumlar ve İncelemeler
Gözleri görenler mutlulukları tanımazlar.!
Gözleri olanlar mutluluklarının farkında değillerdir... ne güzel ifade değil mi? hissedin, yaşayın, şükredin elindeki küçük şeylerin değerini bilmeyenler, büyük olanlara ulaşamaz.
Görmek, işitmek, yürümek, hissetmek... ne güzel lütuflar. Aslında tam olarak dünyaya geldiğimiz için bile çok şanslıyız. Her uzuvumuz yerinde çok şükür. Herkes maalesef aynı şansla dünyaya gelmiyor. Hiç şansım yok diyenler lütfen Aynaya bir bakın ve sonra yeniden düşün.
Hiç gözlemlediniz mi engelli bireyleri?
Çoğu Ne kadar hayat dolu, neşeli, kendi dünyalarında yaşamanın mutluluğunu hissediyorlar. Kendi hayallerinin içinde yaşıyorlar.
Çoğu; insanları da kendi dünyalarındaki gibi tertemiz duygular besliyorlar, Çünkü onlar öyle hissediyorlar. Kirlenen çirkin insanlığın dünyasında yer almayan masum yürekler sizi sevgiyle kucaklıyorum.
Pastoral Senfoni; gözleri görmeyen kimsesiz bir kıza yardım elini uzatan papaz, kızın eğitimi için yaptıklarını günlüklerinde aktarıyor bize. İyi ki okudum dediğim kitaplardan bir tanesi oldu çok sade, akıcı bir dille yazılması ve içindeki cümlelerin iyilikseverlik duyguları barındırması insanlığın halen devam ettiğini hissettiriyor.
Pastoral kelimesi Fransızca'da Protestan din görevlilerine verilen posteur adından geliyor. Kitap dini ve manevi değerleri konu alması da bizlere farklı kültürel değerleri de öğrenmemize neden oluyor.
Ve... Beethoven sevenler Bu kitabı okurken pastoral Senfoniyi dinlemeyi unutmayın.
Kitaplarla kalın.
“Kör olsaydınız, hiç günahınız olmazdı.”
Bir papazın günlüğünden bir kesit okuduğumuz romanda, papazın rastgele bulduğu kör ve yetim bir kız olan Gertrude'yi himayesine alıp eğitmeye karar vermesiyle gelişen olaylara yer veriliyor.
İnançlarımız, yaşama şeklimizi, hayata ve olaylara bakış açımızı şekillendirir. Ancak insan, ne kadar güçlü inançlara sahip olursa olsun duygularına yenik düşebilir ve inançlarında duygularına bir yer aramaya başlayabilir, bulamazsa da duygularının etkisinde inançlar geliştirebilir kendine.
Kitaptaki papaz efendi, duygularına hakim olamayınca inançları ile duyguları arasında kalır.Sorgulamaya başlar.
Gertrude'nin önce körlük sonra görebilme durumu ise insanın olmasını istediği ve olan dünya arasındaki bunalmışlığını anlatıyor. Yani hepimizi...
Ayrıca 'körlük' ve 'günah' kavramları arasında da bir ilişki kurulmuş.Kitaptaki olayları okuyunca bu bağlantıyı kurabiliyorsunuz.Bununla alakalı Gertrude'nin görmeye başladıktan sonraki sözlerinden birisi:
"Günah hayat buldu- ve ben öldüm."(s.80)
Bir kahve içimlik bir kitaba ihtiyacınız varsa Nobel Edebiyat Ödüllü Fransız yazar 
André Gide 'nin bu kitabı tavsiyedir.
Yazar Hakkında
André GideYazar · 40 kitap
André Paul Guillaume Gide (22 Kasım 1869 Paris - 19 Şubat 1951 Paris) Fransız yazar. 1947 yılı Nobel Edebiyat Ödülü sahibi.
Gide, 22 Kasım 1869 tarihinde Paris, Fransa`da dünyaya geldi. Babası Protestan ve köylü kökenli, annesi Katolikti. 8 yaşında Paris'te Alsace Okulu'na gönderildi. Sık sık hastalandığı için öğrenimi kesintiye uğradı. Gide henüz 11 yaşındayken (1880) Paris Üniversitesi`nde hukuk profesörü olan babasını kaybetti. Ailedeki kadınların etkisi ve annesinin katı otoritesi altında büyüdü.
1889'da okuldan mezun oldu. Yaşamını yazarak geçirmeye karar verdi.Yazı hayatına 1891’de 21 yaşındayken yayımladığı André Walter'in Günlükleri(Les Cahiers d'André Walter) ve Narsis Üstüne İnceleme ile başladı. Ama ikisi de başarısız bulundu.
1893'te Kuzey Afrika gezisine çıktı. Arap dünyasının tümüyle farklı değerleriyle tanıştı. Fransa'ya döndüğünde oradaki katı Victorya dönemi yaşantısının olumsuzluklarından rahatsız oldu. 1894'te tekrar Kuzey Afrika'ya gitti. Burada Oscar Wilde ve Lord Alfred Douglas'la tanıştı. Onların yüreklendirmesiyle baskı altında tuttuğu eşcinselliğini kabul etti. Annesi hastalanınca Fransa'ya döndü.
1895'te kuzeniyle evlendi. 1896`da Normandiya`da bir komüne belediye başkanı oldu.
1908`de bazı seçkin yazarlarla birlikte Nouvelle Revue Française adında bir edebiyat dergisi kurdu. 1916`da 16 yaşındaki Marc Allégret ile sevgili oldu. Marc Allegret ile eşcinsel ilişkisi ailesinde huzursuzluk yarattı. Eşi Gide'nin kendisine yazdığı mektupları yok etti.
I. Dünya Savaşı yıllarında Kızılhaç ile gönüllü insani kuruluşlarda çalıştı. 1923'te ilk feministlerden ünlü Elizabeth van Byyselberghe ile olan yasak ilişkisinden tek çocuğu kızı Catherine doğdu. 1924 yılında Corydon adlı homoseksüelliği savunan bir kitap yayımladı, fakat eser ilk etapta kınandı.
1925'te Fransız Ekvator Afrikası'na gitti. Burada gördüklerinden de etkilendi. Dönüşünde sömürgeciliği eleştiren yazılar yazdı. 1925 yılında yayımladığı Kalpazanlar Gide`nin en önemli eserlerinden biri olarak görülür. 1926`da otobiyografik eser olan "Si le grain ne meurt"u yayımladı.
Komünizme ilgi duydu. 1936'da büyük umutlarla gittiği Sovyetler Birliği'nden hayal kırıklığı ile döndü. 1938'de eşini kaybetti.
II. Dünya Savaşı'nın başlamasından sonra 1942'de tekrar Kuzey Afrika'ya gitti. Savaşın sonuna kadar burada yaşadı. 1947'de Oxford Üniversitesi'nden "Edebiyat Doktoru" unvanı aldı. Aynı yıl Kasım ayında da Nobel Edebiyat Ödülü'nün sahibi oldu. 19 Şubat 1951'de yaşamını yitirdi.
Yaşamı boyunca toplumsal ve bireysel ahlakın en önemli ölçütünün, bireyin içtenliği ve kendisini tanıması olduğunu savundu. Edebi, siyasal ve toplumsal sorunlara karşı hoşgörülü bir tutum benimsedi. Genel ahlak anlayışının karşısında bireysel özgürlüklerin savunucusu oldu. Ama aynı zamanda 19'uncu Yüzyıl Fransız edebiyatının en önemli hümanist ve ahlakçı yazarı olarak tanındı. Düşüncelerindeki bütünlük ve soyluluk, üslubundaki arılık ve uyumla Fransız edebiyatının saygın isimleri arasında yer aldı.
Katolik kilisesi André Gide'in eserlerini 1952 yılında Yasak kitaplar listesi'ne koymuştur.
