‘Lâm ile Elif’ gibiyiz biz. Birbirimize sarılmışız,
bir olmuşuz. Hangimiz ‘Lâm’ hangimiz ‘Elif’
bunu kim bulabilir? Lâm ile Elif’ yok artık ‘Lâmelif’ var.
Şimdi hangi harf girebilir aramıza?
Hangi harf bozabilir birliğimizi?
Öncemizde ve sonramızda hangi harf tutunabilir?
Başka sese başka nefese ‘Lâ’ olmuşuz.
***
Şimdiye kadar Mevlânâ Celâleddîn, Şems, Kerem ile Aslı, Yusuf ile Züleyhâ, Leylâ ile Mecnun, Hurşit ile Malımehri kendilerini çağıran aşka daldılar. Şimdi ise Sahura Yağmur Arıcan “Lam ile Elif” ‘Lamelif’ ile geldi.
“Aşk” adres sormaz, “güzel çirkin” demez, “şah sultan” dinlemez… “Geliyorum” da demez, “gidiyorum” da... “Aşk bir rıza lokmasıdır” yiyebilen yer… Aşkı taşımak ise âşık olmaktan daha zordur; yürek ister. Sahura Yağmur Arıcan, “Lamelif”inde yüreğini ortaya koymuş. Aşk, Lam ile Elif’in koluna girmiş dev nakkaşların elinden çıkma minyatürler eşliğinde kalbimize yürüyor. Minyatür ve şiirsellikle bütünleşmiş, emsali nadir görülen zarif ve derinlikli sunumuyla kendi türünde bir ilk ‘Lamelif’. Eğer ‘Lamelif’ ile aşk yolculuğuna çıkacaksanız bahtınız açık olsun güzel okuyucu! Uğurlar olsun…
Seyit Küçükbezirci
